Dag 17

Tjonge, wat voor dag hadden we gisteren, prachtig weer, een prachtige route, maar 1 ding hadden we niet gedaan, een hotel geboekt. Ga dat maar even doen in een vreselijk toeristisch stadje, als Whistler. Wij naar Mac Donalds, ja daar doet 9 van de 10 keer WiFi goed. 

Onder genot, van een Euhm, een big mac, hihihi,  zochten we een hotel, ja de prijzen liegen er ook niet om 😌, vonden we een hotelletje, lag nog binnen ons budget, weet zelf niet wat dat is hoor, hahaha. We waren moe, het was een zeer indrukwekkende, vermoeiende dag geweest. De hotels staan dat boven op elkaar, hutje mutje, bijna zelfde namen , eerst zaten we in verkeerde hotel, die kon ons niet 😒, oeps foutje, moesten bij de buren zijn. Bij de buren naar binnen, die kon ons ook niet, maar tegenover haar stond  nog een desk, van haar collega, die was dus van het hotel,

waar wij moesten zijn, ze hadden dezelfde ingang. We moesten een nr. bellen, maar die nam niet op.  Opeens kwam er iemand van dat hotel, maar die kon ons niet inchecken, dus die riep haar collega op, en het bleek dat ze twee hotels hadden en ze moest het alleen doen.  Pfffff,  wij waren moe, en wilden naar onze kamer. Zoals het er daar uitzag, hadden wij geen hoge verwachting, maar ja, je moet geen verwachting hebben, zijn we nu ook achter.  Tjonge, een huis op de 5de verdieping, met sauna, 2 baden erin, boven en onder verdieping, keuken, boven onze verwachting. Super geslapen, en laat opgestaan, wilde er toch van profiteren.  Onze auto kon beneden in de garage blijven staan, tot de volgende dag. Dus 's-morgens, heerlijk mogen genieten van de zon in het mooie Whistler. Helaas konden we niet met de gondels naar boven, het was buiten het seizoen, maar op de berg waren mountainbike lessen, spectaculaire parcoursen hadden ze uitgezet, leuk om te zien. 

Nadat wij heerlijk mochten genieten van alles werdt het tijd om weer verder te trekken, dus in de auto op weg naar Vancouver. Route 99, een aanrader, wat is het hier vreselijk mooi, heerlijk langs de kust, een heerlijke kronkelweg, aangezien we weer genoeg zagen, wisten we al wel dat we in de spits van Vancouver kwamen, ff wennen, na soms totaal alleen op een weg te rijden. Maar ik kan vertellen dat Nederlanders een puntje kunnen zuigen aan het ritsen  van de Canadezen.  Van 4 banen, naar 2, en van 2 naar 1,  zonder associalen, die zich er nog even tussen willen proppen.  Hier is het echt 1 en dan de volgende, uit de andere baan, heerlijk, echt stilstaan deden we niet eens.rond een uur of 6 aangekomen, in een Bed & Breakfast, nah, dat hebben we nog nooit beleefd. Op de voordeur hing een briefje voor ons, met hoe we bij onze kamer konden  komen, en wat onze kamernr. was. De eigenaars niet gezien. Vreemde gang van zaken. Kamer stelt niets voor, maar we hebben een slaapplaats. Morgen op tijd eruit, gaan met de boot naar Nanaimo, op Vancouver Island. 

Dus op naar morgen!